Het filmfestival van Cannes is niet meer specifiek voor twisten. De opmerkelijke fotoshoot van entertainer Simone Silva in 1954 en het streven van de Franse chef Louis Malle om de viering in 1968 te sluiten, zijn twee van de meest beschamende minuten van de viering. De viering van 2012 leidt niettemin een aanzienlijk meer politieke discussie. In een tijd van talloze opmerkelijke films is geen van de 22 films die voor de oppositie zijn aangewezen, door dames gecoördineerd.

De jongensclub

Dit is niet de eerste keer dat vrouwen tijdens de viering van de ervaringen buitenspel worden gezet. Mannelijke chefs hebben in grote mate de filmkeuzes van de viering bepaald sinds het begin van de gelegenheid in 1946. Eerlijk gezegd, de gewoonweg vrouwelijke die de gewenste Palme d’Or-subsidie ​​had gewonnen was Jane Campion voor haar werk aan ‘The Piano “in 1993.

Dames verenigen zich

Er is een schok ontstaan ​​over de keuze van de viering om geen films op te nemen die door dames in de oppositie worden gecoördineerd. La Barbe, een opvallende bijeenkomst van Franse activisten voor vrouwen, heeft zich tot het uiterste gewaagd om een ​​proclamatie te verspreiden in Le Monde, een van de rijpapieren van Frankrijk. De verklaring maakt subtiliteit van de teleurstelling van de bijeenkomst over de afwezigheid van vrouwelijke filmchefs in de regeling van dit jaar en wijst bovendien consequent op de veronderstelde neiging van de viering van mannelijke filmchefs. De proclamatie drukt bovendien uit dat dames voor het grootste deel als seksobjecten in films zijn gezien en dat er geen aandacht wordt besteed aan vrouwelijke chefs. Ondanks de verklaring werd er eveneens een verzoek ingediend als een manier om blijk te geven van steun tegen de activiteiten van de viering. Meer dan 700 vrouwelijke filmproducenten, activisten en coördinatoren hebben de oproep tot nu toe gemarkeerd.

De commissie reageert

Temidden van deze beschuldigingen van seksisme, heeft feestleider Thierry Fremaux verklaard dat uitverkorenen voor de viering worden beschouwd met een vergelijkbare mate van correspondentie, waarbij weinig aandacht wordt besteed aan seksuele geaardheid. Hij vertelde ook dat films worden gekozen op basis van hun algemene kenmerken en geen films zullen kiezen als ze niet aan bepaalde richtlijnen voldoen.

Before, this book was in a type of digital book. Its online form has been downloaded in excess of multiple times. The starting of the printed book of Nasional.Is.Me was directed at Jakarta Book Festival (2011). As of late, it has been reproduced multiple times. Strikingly, Nasional.Is.Me likewise conveyed a charitable mission. The Hard Rock Cafe’s (HRC) telecaster is applying the idea of sharing. By buying a book, its duplicate consequently gave unreservedly to the young people of Indonesia who lived in country regions. This cause program was upheld by Bentang Pustaka and Sampoerna Foundation.

Deliberately, this book comprised of 3 sections: Know Your Indonesia, Find Your Passion, and Work for the Future of Your People. Altogether, there are 10 parts. From “A Request for A Contemplation” to “From Opening to Closing Sentence Line.” This 330 pages book is a sort of statement. The synopsis of certain responses to every now and again posed inquiries (FAQ) for Pandji’s fans about his affection to Indonesia.

One sharp examination of this previous Proactive Provocative’s moderator was the point at which he separated between patriotism in United States and Indonesia. As indicated by this espresso sweetheart, the US nation is comprised of numerous foreigners who are joined through game. While the world has football (soccer), they made their own: American Football. Why? Due the cutting edge football were coming from England. Local Americans additionally adored b-ball a great deal. Through both these 2 games, all foreigners were taking an interest through the “joint item”. Hence, country’s solidarity is made.

At that point, the main inquiry is, “In Indonesia, what sort of patriotism that we have?” According to Pandji, It is Pancasila, the 5 essential standards. That was in accordance with Anand Krishna’s assessment. Pancasila is the code of life’s satisfaction (The Jakarta Post, 13 July 2012).

Additionally, as saying by Bung Karno, Pancasila was Philosophie Grondslag, the fundamental way of thinking on which all races, religions, varieties were resting in Motherland’s embrace. It is the establishment where joining the contrast among “me” and “you” in “our” general vicinity.